“Söz namustur”, hakikatini insanların yüreklerinin en derinine işlercesine mahcubiyeti, utanmayı ve karşı taraftan gelecek tepkileri göze alarak, söze ve yazıya döküyor olmamıza rağmen; amenna ve saddakna cevabını verenlerin dahi gözlerimizin içine baka baka sözlerine ihanet etmelerini nasıl yorumlamak lazım?
Bu kişiler ya sözü namus olarak görmüyor yâda namus kavramının ihtiva ettiği mana konusunda mutabık değiliz. Veya namus kavramı bizim geleneğimizdeki anlamını kaybedip modern zamanlardaki kimi çevrelerin algılar ve tanımlar olduğu geniş meşrep bir halemi evrildi.
Söz ve namus gibi bir toplumun en önemli hususiyetlerinden olan ve toplum halinde yaşayan bireylerin sosyal düzeninin, nizamının, intizamının sağlanması noktasında baş aktör olan bu olguların, bireylerin sinelerinde basitleşmiş, hafiflemiş olması ve yalnızca kanuni çerçevede hâkim karşısında kıymet görür bir vaziyette olması toplumda tamiri mümkün olmayan derin yaralar açmıştır.
Söz senettir. Söz namustur. Söz tohumdur. Söz insandır…